باریکه ای اما دردسر ساز، که اگر تا کنون از ترس افکار عمومی جهان نبود آن را بارها شخم زده بودند، نه که خاکش را به توبره بکشند بلکه مردمانش را از دم تیغ بگذرانند. زن و مرد و کودک برای نگاه صهیونیسم باوران تفاوت چندانی نمی کند. از نگاه نژاد پرستانه، ارزش انسانها به بودنشان و به " لقد کرمنا بنی آدم .... " نیست.
ارزش ها تنها در خون و نسب خلاصه می شود و در این راه همه چیز برای نابود شدن مجاز به نظر می رسد.
دیگر چه بهانه ای برای آنهایی که هربار چشم بر روی جنایات بشری اسرائیل می بندند و خود را به موضوعاتی دست نیافتنی و شعارهایی توخالی و وعده هایی تحقق نیافتنی مشغول می دارند وجود دارد.
آیا اکنون در برابر رژیمی که چنین باور نژاد پرستانه ای دارد و تهدید می کند که هولوکاستی بزرگتر در غزه براه خواهد انداخت می توان با زبان صلح سخن گفت. آیا با رژیمی که خانه های تو در تو که ساکنان آنها را تنها زنان و کودکان تشکیل می دهند را با جنگنده های فوق مدرن، هدف قرار می دهد باید پشت میز مذاکره نشست؟
اکنون باور این ادعا که تنها راه حیات سعادتمند در کنار خودکامگان صهیونیست، جهاد مسلحانه است امکان پذیر می نماید. اکنون جوانان فلسطینی به این باور رسیده اند که صلح با اسرائیل سرابی بیش نیست و همزیستی مسالمت آمیز گرگ و گله افسانه ای نانوشته و ناخوانده است. ماهیت اسرائیل در نبود فلسطین نهفته است و اسرائیل دیر یا زود سرانجام این ماهیت پلید و نامیمون را به منصه ظهور خواهد گذاشت و به بهانه های مختلف به کشتار فلسطینی ها مبادرت خواهد ورزید.
امروز تهدید معاون وزیر جنگ رژیم صهیونیستی به قتل عام فلسطینی ها در نوار غزه و "هولوکاستی" بزرگتر ، بیشتر از روز اول به یک حقیقت شبیه شده است. حقیقتی که اسرائیلی ها در خفا و در جلا به دنبال عملیاتی کردن تدریجی آن بوده و هستند اما قرار نبود رسما با این نام آشکار شود.
